Plotseling waren de Pelikanen uit hun vijver verdwenen. Een paar dagen later stonden er hekken met doeken om de vijver heen: ARTIS vernieuwt. In deze vijver kwam het nieuwe verblijf van de slingerapen. Telkens, zo vaak als mogelijk maakte ik een of meer foto’s van de voortgang. Hieronder een overzicht vanaf september vorig jaar tot nu toe.
De slingerapen in Artis krijgen een mooi, nieuw en veel groter verblijf. Voor de zomer moet het klaar zijn.
De leeuw die inmiddels al weer een tijdje in Artis is, wordt ongeduldig. Hij wil nu eindelijk wel eens kennis maken met de dames…
De jonge leeuw is nieuwsgierig naar de leeuwinnen…
De leeuwinnen zitten in de glazen kooi ernaast, achter het getraliede raam. Ook zij zijn ongeduldig.In 2010 zaten we twee maanden in Petten, februari en maart. De Hondsbossche zeewering – een lange kaarsrechte zeedijk – was nog gewoon de dijk die de polder achter de dijk tegen de zee moest beschermen. Basalt, teer, stenen en lange strekdammen die zich uitstrekten in de zee. Dat alles ligt nu onder het zand, in het kader van de kustverdediging.
Ik was dol op die dijk. Zowel voor als achter de dijk was het mooi. Achter de dijk is het nog steeds mooi, de Harger- en Pettemerpolder lijken onveranderd. De voorkant is nu een duingebied. Niet per se lelijk, maar ook niet per se mooi . Gewoontjes. Zeker in het begin met die net aangeplante helmgras leken die duinen kaal geschoren oksels waar weer een beetje haar groeide. Die onverstoorbare zeewering met het strenge basalt was wél bijzonder en had een schoonheid waarvan je moest leren houden. Daarom nog maar eens een serie foto’s van die dijk.
En weer liepen we langs de oude Schoorlse zeedijk achter de Hondbossche zeewering. Daarna door de polder de Putten en dan weer op de Schoorsle zeedijk. Een rondje. Mooi weer. Oktober 2018.
