In 2010 zaten we in de winter een dikke twee maanden in een appartement in Petten. Als het weer het toeliet, liepen we ‘s avonds de dijk op. 5 januari zagen we deze geheimzinnige ontmoeting op de Pettemer zeewering (het eerste stuk van de Hondsbossche zeewering). De dijk was nog niet onder het zand verdwenen. Dat zou nog enkele jaren duren.
Ooit, fietste ik regelmatig bij zonsopkomst richting Waterland en legde dan vast wat ik zag. Ik maakte heel veel foto’s, want ja, het was toch digitaal. Daardoor werkte ik die foto’s later niet goed uit. Een beetje door mijn bibliotheek in Lightroom scrollend, kwam ik deze serie van 28 september 2008 tegen. Bijna allemaal nog bewerkt met een vroege versie van Lightroom.
We zijn inmiddels 14 jaar verder. Ik heb ze nu minder conservatief bewerkt. Mijn smaak is anders dan toen. Ik ben ook een beetje aangestoken door meer verzadiging, meer scherpte. Mooier dan toen? Ik denk van wel. (Ik fietste de Schellingwouderbrug over, naar Durgerdam. Verder de dijk af, uiteindelijk richting Holysloot, dan terug via Ransdorp en weer de brug over naar huis.)
Juni 1951 woonden we – mijn vader, moeder, broer Ton en ik – in bij mijn opa en oma op de Zeeburgerdijk. Ik was net drie maanden oud. Mijn jongste broer, Rob, moest nog geboren worden. Ik heb geen idee wat de ruimte was die we bij mijn opa en oma tot onze beschikking hadden. Het zal allemaal krap geweest zijn. Dat we nodig een eigen huis moesten hebben lijkt me duidelijk. Woningnood in 1951.
Er heerste toen, net zoals nu en in alle tussenliggende tijden, woningnood. Er kon juni 1951 geen termijn worden genoemd wanneer ze voor een woning in aanmerking zouden komen. Ondertussen werd mijn moeder zwanger van de derde en was er nog steeds geen woning. Een paar maanden voor de bevalling in mei1952 zat ze overspannen in een rusthuis. Het duurde tot begin 1953 voordat we naar het Bellamyplein konden verhuizen. Eindelijk een eigen huis. Meer dan 70 jaar later is die woningnood nog steeds niet opgelost … Het lijkt zelf wel erger geworden.
Bovenin de doos met allerlei spullen van mijn ouders lag een schrift met daarop M Curus B3 Rekenen, een schrift van mijn vader. Het is zijn schrift met sommen van de cursus voor het behalen van het Middenstandsdiploma.
De eerste sommen dateren van 28 maart 1946. Of hij toen al iets met mijn moeder had? Geen idee. Wat ik uit zijn cursus wel begrijp, is, dat hij vooruit wilde komen in de wereld. Hij was toen al een tijd magazijnbediende bij Leeuwenberg Zonen’s IJzerhandel op de Groenburgwal en wilde iets anders. Geen arbeider meer zijn, maar misschien wel werken op een kantoor, een kantoorbediende. Ik weet het niet en kan het natuurlijk niet meer aan hem vragen. In dat schrift gaat het in eerste instantie over de sommen voor dat middenstandsdiploma wat hij wilde halen. Ik zie Omzet, Inkoop, Voorraad, Verkoop, Winst staan en de sommen die daarbij horen. Iemand heeft met rode pen de sommen nagekeken. Mijn vader had ze bijna altijd goed.
Continue reading Het was altijd krap, maar altijd net genoeg
Een wandeling – eergisteren – via het Marineterrein, de Dijksgracht, de Piet Heinkade, de Oosterdokskade, de Mr. J.J. van der Veldebrug en Het Oosterdok weer naar huis.
