Juni 1951 woonden we – mijn vader, moeder, broer Ton en ik – in bij mijn opa en oma op de Zeeburgerdijk. Ik was net drie maanden oud. Mijn jongste  broer, Rob, moest nog geboren worden. Ik heb geen idee wat de ruimte was die we bij mijn opa en oma tot onze beschikking hadden. Het zal allemaal krap geweest zijn. Dat we nodig een eigen huis moesten hebben lijkt me duidelijk. Woningnood in 1951.

Er heerste toen, net zoals nu en in alle tussenliggende tijden, woningnood. Er kon juni 1951 geen termijn worden genoemd wanneer ze voor een woning in aanmerking zouden komen. Ondertussen werd mijn moeder zwanger van de derde en was er nog steeds geen woning. Een paar maanden voor de bevalling in mei1952 zat ze overspannen in een rusthuis. Het duurde tot begin 1953 voordat we naar het Bellamyplein konden verhuizen. Eindelijk een eigen huis. Meer dan 70 jaar later is die woningnood nog steeds niet opgelost … Het lijkt zelf wel erger geworden.

Bovenin de doos met allerlei spullen van mijn ouders lag een schrift met daarop M Curus B3 Rekenen, een schrift van mijn vader. Het is zijn schrift met sommen van de cursus voor het behalen van het Middenstandsdiploma.

De eerste sommen dateren van 28 maart 1946. Of hij toen al iets met mijn moeder had? Geen idee. Wat ik uit zijn cursus wel begrijp, is, dat hij vooruit wilde komen in de wereld. Hij was toen al een tijd magazijnbediende bij Leeuwenberg Zonen’s IJzerhandel op de Groenburgwal en wilde iets anders. Geen arbeider meer zijn, maar misschien wel werken op een kantoor, een kantoorbediende. Ik weet het niet en kan het natuurlijk niet meer aan hem vragen. In dat schrift gaat het in eerste instantie over de sommen voor dat middenstandsdiploma wat hij wilde halen. Ik zie Omzet, Inkoop, Voorraad, Verkoop, Winst staan en de sommen die daarbij horen. Iemand heeft met rode pen de sommen nagekeken. Mijn vader had ze bijna altijd goed. 
Continue reading Het was altijd krap, maar altijd net genoeg →